vandaag de verjaardag van mijn dochter. Ben er helaas niet bij, maar leef wel in die veronderstelling. Aan de kinderen op school vertelt en zij zenden hun felicitaties, net als de teachers. Een paar heftige dagen meegemaakt. Een kind grade 4 waar ik veel mee werk, werd ineens onwel, dinsdag. Enorme hartritme. Ik schrok me dood, wat gebeurt hier. Naast de school is een medical centre dus ik daar met haar naar toe en de doctor gezien. Hij heeft haar onderzocht en bloedtest. Volgens hem hyperventilatie. Het was beangstigend. Dan zie je hoe je de kinderen al in je hart hebt. Hij sprak met haar in swahili en legde mij de thuissituatie later uit in engels. Niet om vrolijk van te worden. Hij wilde haar de volgende dag terug zien en vandaag moest ook mama op draven. Het gaat nu beter met Riziki, ze heeft medicijnen en ziet er beter uit. Mam was ook blij dat ik er bij was. Enfin, zo gaat dat hier. Net nog even met Jorien een sapje gedronken in de Nakumatt. een groot winkelcentrum op de weg naar huis. Wel lekker af en toe zoiets. Jorien woont nu ook bij ons, dus deel een kamer met Sheila, dochter des huizes, Paula, duitse volunteer, Jorien en ik zij de gek. De moeder van het spul. Het is grappig met alleen maar jongelui om te gaan. We hebben ook veel lol en gaan binnekort op safari. 4 dagen met 5 a 6 personen. Volgens mij alleen met meiden. Nou dit was weer even een verhaal. Bedankt allen die reageerden, Ik stuur hierbij mijn lieve groet aan ieder. Tot het volgende verhaal. Dag, dag, ineke