Nu de examens achter de rug zijn is er eigenlijk geen programma, maar ik ben vandaag maar eens even begonnen het examan van mathematics te bespreken in Grade 4. Nou dat was toch wel iets idioots, dat hadden ze nog nooit meegemaakt. Ik probeer ze dan een logischer denkwijze aan te leren in bepaalde rekenproblemen. Soms kijken ze mij aan zo van, is zij nou gek of zijn wij het. Maar dan in het kiswahili natuurlijk. Zo komen we toch wel tot grappige reacties en soms moeten we er met z'n allen maar hartelijk om lachen. Het zijn wel lollige kinderen. En ze hadden toch wel door op een goed moment dat ik dit deed om ze ies te leren. Na afloop hebben we lekker van Old Mc Donald and his farm gezongen er er nog een mooie tekening van gemaakt. Morgen is de laatste dag van mijn maatje Jorien, zij gaat naar Blessed Camp en zal ik het alleen moeten doen met de mensen van de school. Pamela, hoofd, Miriam, Daniel en Hylene. 5 mensen op 8 groepen. Vrijdag as een dagje vrij en zondag met wat lui naar een hotel met zwembad, tenminste dat is de bedoeling. Ik zit nu helemaal onder de rode vlekken, sandflies of what, Het ziet er niet uit. het is ook heel hot stees. Ook snachts steeds zo'n film van zweet over je heen. Ik stink vaak een uur in de wind, maar daar hebben er hier wel meer last van. Vanmiddag met Jorien als afscheid naar Bombolulu Workshop. Een community voor mensen met een handicap, die allerlei werk doen, houtsnijwerk, tassen, leerwaar, rolstoelen, De mensen wonen op de compound en sommige kinderen van onze school wonen er ook, omdat hun ouder(s) disabled zijn. Priscilla, degeen die bij ons op school de lunch bereid woont er ook, haar man heeft op jonge leeftijd polio gehad en werkt er. het heeft een heel vredige uitstraling en het is natuurlijk mooi, dat de mensen op die manier in en bepaald onderhoud kunnen voorzien. De hulpmiddelen zijn overigens zeer pover, maar dat moet je ook niet met Nederland vergelijken. We hebben een fijne middag gehad en nu moet ik weer naar huis, want er werd al gekookt. Dat is elke dag een ? hoe laat er gegeten wordt. Maardat hoorter hier bij. Jullie zijn weer even bijgepraat, of wordt iedereen al gek van de verhalen? Mijn gevoel van contact met mijn thuisland. Toch af en toe wel wat verlangens naar huis, maar ik kan het aardig handelen. Dag, dag, tot het volgende verhaal. Ineke/ Kadzo