Vandaag op school komt Mrs. Pamela naar mijn klas waar ik werkte, Ja ze moest iets vertellen aan mij en vragen aan de kinderen. Mercy een meisje uit kleuterklas 3 was na school gisteren niet thuis gekomen. Moeder was op school om te informeren, of de kinderen haar soms gezien hadden en waar, maar nee niemand had haar gezien, Ik was zo geschokt, dat mijn hart even op hield met kloppen, niet echt, maar zoiets. Ik met Pamela naar de moeder, die zat er wat bedrukt bij, maar geen emoties. Enfin ik zeg tegen Pamela zodra er nieuws is laat het mij weten. Maar het zat mij zo dwars, het idee dat je kind van leeftijd niet echt bekend, maar zo rond 6/7 jaar, niet thuis komt na school. Ja moeder had niet goed geslapen!! Eind van de ochtend nog niets gehoord, dus ik naar Pamela, ja, ze was gesignaleerd bij een vriendinnetje. Toen had ik het even lastig, ik dacht waarom kom je het mij niet zeggen. Dan zie ik weer, dat emoties hier toch anders verlopen dan bij ons. Er brak wel even iets in mij en ik heb maar even een rustig plekje opgezocht om tot mijzelf te komen. Gelukkig, dus een story met een 'goed' eind, want ik geloof het pas als ze morgen weer op school komt. Iedereen is erg met mijn vertrek bezig. Wat ik allemaal achterlaat en zo, Ook dat is iets waar ik moeilijk mee om kan gaan. Ik geef graag als het kan, maar ik hou niet zo van bedelpartijen. Ik heb zo mijn plan voor de school en dat zien ze dan wel vrijdag. We maken er wel een echt feestje van. Dus nog 2 dagen school, dan nog een weekend, beetje naar de stad, en de beach en dan lekker de koffer pakken en naar huis. Het is mooi geweest. We spreken elkaar weer echt in Nederland. Heerlijk lijkt me dat, groetjes, ineke