Het zit erop, ik ben dinsdag thuisgekomen, na een lange vooral koude vlucht in een enorme plane met maar ca. 50 passagiers aan boord, dus over ruimte viel niet te klagen. Dinsdagnacht om 2 uur de
wekker. Korte douche, aankleden, laatste dingen ingepakt en om half 3 reden we richting vliegveld. nog even langs het huis van Peter en Nancy, want Arianne wilde even mee uitzwaaien. Dat was
natuurlijk heel lief. Op de luchthaven was ik aanvankelijk de eerste en de enige, dus ik dacht wat is dit, maar goed er kwamen nog wel wat mensen en uiteindelijk was het toestel redelijk gevuld. In
Nairobi de weg gevraagd en dat ging ook allemaal heel soepel, moest wel naar een andere vertrekhal, maar geen probleem en dan een pest eind lopen naar de gate, maar ook dat was allemaal binnen de
vertrektijd geregeld. Na ruim 8 uur vliegen kwam ik een half uur eerder aan dan gepland, wind mee zeker en met zo weinig mensen/bagage vliegt zo'n toestel misschien ook wel sneller. Commissie van
ontvangst en thuis bloemen, ballonnen, champagne. Heerlijk weer thuis. Moet wel even opknappen, want toch een forse ontsteking in mijn holtes, maar volgens de dokter zijn de longen 'schoon'. Dus
het zal wel weer goed komen. Geniet nu van mijn eigen huis en bed en alles. Dit is het einde van een verhaal van 3 maanden Kenia. Ik heb er van genoten en mis de kindertjes wel, maar heb nu mijn
eigen gasten weer in de buurt en dat is ook heeeel erg lekker. Bedankt voor de tijd die ieder nam om de verhalen te volgen. Voorlopig even niet op reis. Dus dat scheelt. Lieve groet, ineke
Vandaag op school komt Mrs. Pamela naar mijn klas waar ik werkte, Ja ze moest iets vertellen aan mij en vragen aan de kinderen. Mercy een meisje uit kleuterklas 3 was na school gisteren niet thuis
gekomen. Moeder was op school om te informeren, of de kinderen haar soms gezien hadden en waar, maar nee niemand had haar gezien, Ik was zo geschokt, dat mijn hart even op hield met kloppen, niet
echt, maar zoiets. Ik met Pamela naar de moeder, die zat er wat bedrukt bij, maar geen emoties. Enfin ik zeg tegen Pamela zodra er nieuws is laat het mij weten. Maar het zat mij zo dwars, het idee
dat je kind van leeftijd niet echt bekend, maar zo rond 6/7 jaar, niet thuis komt na school. Ja moeder had niet goed geslapen!! Eind van de ochtend nog niets gehoord, dus ik naar Pamela, ja, ze was
gesignaleerd bij een vriendinnetje. Toen had ik het even lastig, ik dacht waarom kom je het mij niet zeggen. Dan zie ik weer, dat emoties hier toch anders verlopen dan bij ons. Er brak wel even iets
in mij en ik heb maar even een rustig plekje opgezocht om tot mijzelf te komen. Gelukkig, dus een story met een 'goed' eind, want ik geloof het pas als ze morgen weer op school komt. Iedereen is erg
met mijn vertrek bezig. Wat ik allemaal achterlaat en zo, Ook dat is iets waar ik moeilijk mee om kan gaan. Ik geef graag als het kan, maar ik hou niet zo van bedelpartijen. Ik heb zo mijn plan voor
de school en dat zien ze dan wel vrijdag. We maken er wel een echt feestje van. Dus nog 2 dagen school, dan nog een weekend, beetje naar de stad, en de beach en dan lekker de koffer pakken en naar
huis. Het is mooi geweest. We spreken elkaar weer echt in Nederland. Heerlijk lijkt me dat, groetjes, ineke
Ja, het gaat nu snel en maar goed ook, want de regentijd is nu echt een feit. Vandaag de hele dag zo'n beetje. Ik moet wel erg lachen als ik dan de andere teachers met een fleece-vest of regenjas aan
in de klas bezig zie. Ze snappen niet dat ik het NIET koud heb, maar nee sorry, ik vind het wel heerlijk deze koelte. Het was alleen wel lastig droge voeten te houden vandaag. In standard 4, groep 4
zeg maar, lekt het dak als een gek, dus het was steeds zaak de spullen proberen droog te houden. Het hele terrein staat dan onder water, dus ja dat is tamelijk irritant, want je kunt geen kant op. Ik
neem het maar zoals het valt en vanmiddag lekker Jambo, Jambo gezongen in Kiswahili, op mijn manier dan, want ik ga die taal echt never nooit leren. Lucky een gast in mijn groep deed ook nog een
gedicht, half zingend, is echt hartbrekend, want het is een tamelijk lastige gast, maar dan zie je ineens een andere kant van hem. Ja, het zal vrijdag een lastige dag worden, we gaan er wel een
feestje van maken met chapati's, thee, koekjes en voor alle kinderen een mooi in gepakt kadootje, ik moet er nog een kleine 30, dus ga zo maar weer lekker zitten prutsen. 91 kinderen in totaal, dus
ik schiet wel op. Mijn verhalen stroom zal wel zo'n beetje over zijn. Volgende week om deze tijd wel aan op Schiphol, tenzij er weer vluchten worden gecanceld, want dat gebeurt regelmatig, hoewel
meestal met de Ethiopische vliegmaatschappij en ik vlieg met Kenian Airways, dus. Jullie horen nog wel van mij en ook als ik weer thuis ben, rond ik de zaken nog wel af. Lieve groet voor alle trouwe
lezers, ineke
Vandaag weer een lollig dagje gehad op school. Ik werkte in St. 4 en ineens brak er een forse bui los, ik kon nog net opzij springen, want er kwam een forse straal door het dak onze 'klas' binnen,
een soort buiten hokje met golfplaten afdak, nou waterdicht is dus echt anders. De kinderen lagen in een deuk, toen ik mijn paraplu op stak. Heel hilarisch absoluut. Ik ben met alle groepen waar ik
mee werk bezig hun story te laten opschrijven, zodat ik thuis een indruk kan geven van hoe deze lieve schatjes tegen het leven aan kijken. Er is natuurlijk geen betere juf dan ik, nou ja ik ga er
vanuit, dat niemand daar al aan durfde twijfelen, maar het is wel ontroerend hoe die kinderen zich hechten. En dan volgende week mijn afscheidsparty. Ben voor alle 91 bezig een verrassing te maken.
En dan een theeparty met vooral veel zingen en dansen. En dan is het klaar. 13 weken Bombolulu School of Promise. Ik heb in ieder geval de indruk een glimlach achter te laten op hun smoeltjes en als
ik de verhalen mag geloven iets meer dan dat. De teachers spreken over a big gap. Nou ja, ik heb niet echt iets kunnen veranderen, maar de kinderen en ik hebben wel vaak gelachen en dat is bij de
andere teachers niet gebruikelijk. Vandaag bij Mathematics ging het over cijfers achter de komma, tenth and hundredth, dan maken we een gekke bekken spel met het uitspreken van de th op het eind in
tegenstelling tot de gewone ten en hundred. Dat was echt heel komisch, eerst kijken ze je aan of je een beetje gestoord bent en dan laat ik ze meedoen en snappen zij de joke ook. Zeg ik per ongeluk
vandaag tot morgen, ligt de hele club van St. 6 plat van het lachen, hoezo tot morgen? Of je op zaterdag naar school zou gaan. Ha, ha. Elke lach is er een. Dus leuke dag gehad. En dan nu naar huis.
en lekker even lezen in de tuin. Misschien komt er nog een verhaal van de week, maar nog even en ik ben thuis. Lijkt mij overigens erg heerlijk. Dag, dag, liefs ineke
Vandaag zondag 1 mei, dag van de arbeid. Maar omdat het op een zondag valt wordt het morgen gevierd. IK hoef even niet naar school tot donderdag, want de meeste kinderen zullen er niet zijn, nou ja
ik zie wel. Gisteravond terug gekomen van de 4-daagse trip naar Lamu-eiland. & uur heen/7 uur terug met de bus, maar het was de moeite zeer waard. Je komt dan aan met de bus in Mokowe en daar is
het zaak een bootje te vinden, die je naar het eiland brengt. Uiteindelijk waren we half 3 daar geloof ik. Dan naar het 'hotel' 'Wildebeeste' een zeer komisch gebouw van 4 eteages met eindeloos veel
trappetjes en in het gebouw groeien overal palmbomen en andere enorme struiken en daar is als het ware omheen gebouwd. Alle gebouwen dicht bij de haven zijn hoog en smal. Danielle en ik hadden de
toproof en Willem zat een verdieping lager. Het was zeer basic, maar ja voor 3000 KES pp voor 3 nachten is te doen. Het stadje verkend en dan word je al snel op sleeptouw genomen door iemand die daar
ook weer geld in ziet. Zo belanden we bij Hippie Ali, een vent van bleek later 63 met z'n laatste vrouw van 28 en dochters ouder dan zij. We konden bij hem eten heel byzonder, dit allemaal volgens
zijn zeggen. Die dag niet, maar misschien morgen. Donderdag een dhow-tocht gemaakt. De hele dag op het water, zeilen, zwemmen, vissen, snorkelen en op Manda-island de lunch van vers gevangen vis. Het
was een geweldige dag, maar ik was enigszins gesloopt, ben niet helemaal zoals ik zou moeten zijn en dan zon, water en met 10 man in de boot, zeer vermoeiend. 2 engelse meiden, 2 chinese meiden uit
California en de bemanning. Toch maar afgesproken met hippie Ali. Die kwam ons om kwart voor 7 ophalen voor een uitgebreide maaltijd met muziek na. Ha, Ha, de linkerd. 20.15 stonden we weer buiten,
enfin een verhaal op zich, de lobster was helaas niet gaar en erg ritmisch is hij ook niet. Maar goed een ervaring rijker. Hij staat in de Lonely Planet als geweldige gastheer. Wij hadden daar zo
onze eigen ideeen over. Vrijdag naar Chela, een plaats ogeveer 3/4 uur lopen verder op het eiland met een geweldige beach, het regende even en het was zelfs even koud. Wat is dat gevoel ook maar
weer. Het was in ieder geval even lekker. Daarna een dhow gezocht om terug te varen, aan de boulevard waren stokdansen, jonge stoere kerels proberen de stok van de ander te slaan, terwijl een groepje
oude kerels zeer fanatiek de drums roerden. In een ouwe vergane glorie tent gegeten, calamaris, die niet te eten was. Jammer. Maar misschien was ik ook wel gewoon heel moe. Daarna naar bed. Zaterdag
nog wat rond gerommeld, de markt bezocht en om 12 uur de boot in, want de bus zou om 1 uur vertrekken. En inderdaad 13.15 reden we. Terug in Mombasa bij ons uitstappunt eindeloos op een matatu naar
Bamburi staan wachten, maar Willem en Daan bleven er gelukkig bij, want het was natuurlijk al hartstikke donker. Vandaag niet zoveel gedaan, was echt dwarsaf, Ien wordt oud. En ik ben aan de
terugreis toe. Nog 2 weekjes en ik zal weer heerlijk in mijn eigen bedje slapen. Alles met elkaar lijkt mij dat toch ook erg heerlijk. Dit was weer even voor vandaag. Later meer. Liefs ineke
Even bijpraten. Afgelopen zaterdag naar Msambweni, Het goot bakken regen en nog voor we de 2e matatu naar de ferry hadden waren we alle 4 al compleet doorweekt. Lopend de ferry over, want de matatu's
gaan tot daar en dan aan de overkant weer een andere zoeken. Eerst naar Ukunda, daar ontmoeten we Jorien, die in Blessed Camp als volunteer werkt. Ik was tot op de draad doorweekt. Een cafeetje
gezocht om wat te drinken. Was niet veel soeps, maar ok, je kunt niet alles hebben, toen boodschappen gedaan voor het avondeten en ontbijt, want we logeren in een soort logeer gebouw van de kerk. Pas
laat in de middag werd het droog en hebben we over het strand gewandeld met werkelijk prachtige baaitjes. Toen naar de logeerplek en daar gekookt. Jammer genoeg was ik niet zo ok, was vrijdag al met
de antibiotica begonnen. Dus vroeg naar bed. De volgende dag weer slecht weer en heb ik besloten alleen terug te gaan, omdat er geen mogelijkheid was naar het eiland te gaan waar we voor gekomen
waren. Het weer was te slecht. De anderen zijn pas later teruggekomen. Toen lag ik allang uitgebreid in mijn bedje. Gisteren een heel rustig dagje gehad en vandaag ook, want vanavond ga ik in het
Doingoood House slapen, omdat we woensdag om kwart voor 7 klaar moeten staan voor de bus naar Lamu. Ik ben heel benieuwd, het is een hele zit. Als we aankomen moeten we een logeergelegenheid vinden
en verder zien we wel wat het eiland ons brengt. De bustocht duurt zo'n 6 a 7 uur. Dan met een speedboat naar Lamu en dan zaterdag met de bus van 13.00 weer terug. Zondag bijkomen en dan maandag de
laatste 2 weken op Bombolulu school of Promise. En dan moet ik mijn afscheid voorbereiden, want dan maken we er een feestje van. Zover is het nog niet. Iedereen weet nu weer hoe het er bij mij
voorstaat en ik hoop in het thuisland alles goed. Het nieuws en de politiek gaat hier volkomen langs mij heen. Af en toe wel eens een krantje, maar dat gaat alleen maar over allerlei geweld en andere
akelige dingen. Hoef ik niet te weten. Lieve groet, inek
Zo vandaag begint een week vakantie, dwz. morgen, vrijdag geen school, want goede vrijdag en dan een week vakantie. De school dicht. De kinderen krijgen een sloot huiswerk mee naar huis en daar
moeten ze het dan mee doen. Ik ga wat andere dingen ondernemen met een aantal vrijwilligers. Zaterdag met Willem, Leah en Danielle naar Msambweni in 't zuiden voor een lang weekend, een eiland
bezoeken en wat rond zwerven . Maandag weer naar huis. Dan woensdag voor 4 dagen naar Lamu ook met Willem en Danielle. De bus is al geboekt voor heen en terug. het is een lange rit van zo'n 6 uur
naar Lamu met een stop in Malindi. We verblijven op het eiland Lamu en moeten daar zien aan onderdak te komen, verder zeilen met een dhow, snorkelen enz. Ik ben heel benieuwd. Komen die zaterdag laat
thuis. Dan zondag om bij te komen en maandags voor de laatste 2 weken naar school. Dan zitten de 13 weken er al weer op. Het gaat toch wel snel. Ik ben nu ook in de hogere groepen aan 't knutselen en
als je dan meiden en jongens van 14 / 15 jaar enthousast muizentrapjes ziet maken dan is het toch wel bijzonder. Ook hebben we een envelopje gemaakt, veel gepiel om het mooi in vorm te krijgen. Dan
laat ik hen een verhaal schrijven over zichzelf en de situatie thuis en dat gaat dan als het goed is mee naar Nederland. In grade 4 hebben ze vandaag zo'n verhaal geschreven, aandoenlijk, maar ze
hebben genoten. De huizen waar ze wonen hebben toch al gauw 5 slaapkamers, nou ja, de wens is de moeder van de gedachten of zoiets dergelijks. Maar het gaat erom, dat zij zich op deze manier leren
uiten en ze genieten mateloos. Dat is het belangrijkste. Er wordt zoveel geleerd zonder inzicht, dat is jammer. Maar wij maken er op deze manier toch ook een lollige tijd van. Ik drijf inmiddels van
de plastcistoel in het cybercafe en ga zo naar huis. Voor vandaag is het even mooi geweest. Liefs voor ieder en voor je het weet kan ik de verhalen mondeling overbrengen. Voor jullie misschien om gek
van te worden, maar als het te erg wordt gewoon niet meer luisteren. Dag, Mama Mezungu
Ik barst weer van de verhalen. Er is ook wel weer zo het nodige gebeurd deze week. Afgezien van dat ik op school me een slag in de rondte werk om soms 3 groepen tegelijk te bedienen, gebeurt er thuis
ook van alles, daar is het verhaal van Lafie, een kitten van een week of 4 nu. Hij /zij is geboren uit een kat die is komen aanlopen en omdat de familie katten 'niet zo leuk' vinden is de moeder
ergens bij de luchthaven gedropt en het andere katje bij Peter en Nancy, mocht deze kleine gats wel blijven omdat Rose, dochter des huizews hem zo leuk vond, nou hij werd ziek, huidaandoening dus wij
Rose en ik woensdag na school met hem vaar de veterinarian. Hij moets blijven en wij weer terug naar huis, op de heen weg hadden we al een ernstig ongeluk gezien met een zware truk met oplegger, die
een boom naast de weg was ingeschoven, terug waren ze met takelwerkzaamheden bezig en dat gaf een enorme verkeerscrisis, want verkeer regelen hebben ze geen kaas vangegeten. Wel een blik militairen
opgetrokken met zwaar geschut, maar die liepen zich alleen maar rot te lachen om alle matatu's die toch nog probeerden te passeren. De chaos was enorm, over de chauffeur van de truk durf ik niet na
te denken. Enfin we zijn thuis gekomen en vandaag moest 'Lafie' opgehaald, maar Rose had slecht geslapen en was dus niet te bewegen. Ik alleen daarheen en met een krijsende kat in een box die ik
mocht lenen naar huis, maar die moest vandaag nog terug gebracht worden. Nou het zal mij benieuwen, want mij werd gevraagd voor de kosten van het vervoer te zorgen. Dat ging mij nu net iets te ver,
want ik had al aardig gedokt bij die dierenarts. Daarna lekker met Willem en Leah naar Nyali-beach, Pikzwarte luchten boven zee geweldig, wat regen ook, maar de zee was heerlijk. eerst alleen een
stuk langs het strand gelopen, later nog met Willem, leuke gast van 23 oid. Met hem en Danielle ga ik de laatste week van april nog naar Msambweni in 't zuiden en voor een weekend en dan van woensdag
tot zaterdag naar Lamu in 't noorden. We hebben dan een week schoolvakantie en dan begint de tijd op te schieten. Verlang ook wel weer een beetje naar huis. Maar vermaak me voorals nog ook goed.
Hoewel de leefstijl best lastig is af en toe. Dan zeg je pole pole tegen jezelf en komt alles van zelf goed. Ik hoop, dat deze verhalen een beetje te hebben zijn en anders vertel ik het later nog wel
eens in 't echt. Liefs voor ieder van mij Kadzo/Ineke
