Vandaag zondag net terug van de beach, waar ik met 2 andere meiden lekker van zand, zee en zon heb genoten. Er was een lekker windje dus waren er aardig wat kite-surfers bezig. Geweldig om te zien
hoe ze enorme sprongen boven zee maken. Het was een leuk weekend, vrijdag avond met 8man naar Lambada, een danstent in Mtwapa, waar we aardig de beest hebben uitgehangen en op derand rond de
poolhebben gedanst. Ik ben nu niet meer de doingoood girl, maar de doingbad girl. We hebben erg gelachen, maar ik was de enige die alleen op water en cola stond. En ja er komen dan altijd wel
allerlei kerels op je af, dus iedereen lag plat als ik daar weer eens last van had, maar blijven lachen is het beste. Ik heb nu wel een slechte naam. Nee hoor zo erg is het ook weer niet, maar het
zijn verder allemaal jonge mensen, dus is het geloof ik wel vreemd, dat ik idioot meedoe. De terugreis met 2 auto's was wel een beetje gevaarlijk, want erg sober waren de chauffeeurs niet en ik zat
naast Said, een keniaan uit Nairobi, vriend van Alex = zoon des huizes. Hij reed heel langzaam, maar ik moest hem wel steeds zeggen links te blijven rijden. We zijn goed thuis gekomen, een andere
optie is dan achterop een motorbike, nou dat zie ik dan helemaal niet zitten. Matatu's reden op dat uur niet meer. Gisteren een barbecue in het Doingooodhuis vanwege, ik geloof 1-jarig bestaan, maar
heb dat niet helemaal helder. Er werd nogal door elkaar heen gepraat. Maar was gezellig. En nu dus kleverig van zout en zand en zo terug naar huis. Morgen is het weer gewoon maandag en dus werken.
Het was alles met elkaar een leuk weekend. Sluit nu af met een lieve groet voor iedereen, dag, dag, ineke
Gisteren ging mijn schoolmaatje Jorien naar het project Blessed Camp en ik naar Kwale, waar de homeopatische kliniek en school is waar Annelie zich mee bezig houdt. En omdat het min of meer in de
zelfde richting was reed ik mee. Peter, onze chauffeur wilde de omweg wel maken en dus gingen we er met elkaar naartoe, helaas was Marie-Louise er zelf niet, maar we hebben een rondleiding gehad en
naar mijn bevindingen in mijn situatie kwam het erg luxe over. Zag er prachtig uit met erg mooie rieten daken waar ik echt verrukt van ben, heb een aantal studenten ontmoet, waaronder de 2 meisjes
die door Annelie gesponsord worden. Dus werd uitgenodigd een andere keer terug te komen, heb nu telefoonnummer en email-adres, dan is het makkelijker een afspraak te maken. Ben uiteindelijk toch
helemaal meegegaan naar Msambweni waar we Jorien in haar nieuwe behuizing hebben afgeleverd. Het was al na 5-en voor we de weg terug gingen en het is met de traffic jam en de ferry toch wel ruim 3
uur onderweg. Het was een leuke dag. Dus binnenkort als ik vrij heb eind april, ga ik nog wel eens die kant uit. Het was ook oor Peter een ervaring rijker, had nooit van homeopathie gehoord, dus wil
daar graag voor een of ander oog probleem naartoe. Vandaag ben ik alleen op stap naar Mtwapa een beetje ten noorden van Bamburi, wil ruines bezoeken, maar dat geeft wat gedoe om er te komen, behalve
achterop een motorbike, ben ik niet zo verrukt van in het verkeer hier. Dus ik zie wel. Dit was het weer voor nu. Lieve groet, ineke
Nu de examens achter de rug zijn is er eigenlijk geen programma, maar ik ben vandaag maar eens even begonnen het examan van mathematics te bespreken in Grade 4. Nou dat was toch wel iets idioots, dat
hadden ze nog nooit meegemaakt. Ik probeer ze dan een logischer denkwijze aan te leren in bepaalde rekenproblemen. Soms kijken ze mij aan zo van, is zij nou gek of zijn wij het. Maar dan in het
kiswahili natuurlijk. Zo komen we toch wel tot grappige reacties en soms moeten we er met z'n allen maar hartelijk om lachen. Het zijn wel lollige kinderen. En ze hadden toch wel door op een goed
moment dat ik dit deed om ze ies te leren. Na afloop hebben we lekker van Old Mc Donald and his farm gezongen er er nog een mooie tekening van gemaakt. Morgen is de laatste dag van mijn maatje
Jorien, zij gaat naar Blessed Camp en zal ik het alleen moeten doen met de mensen van de school. Pamela, hoofd, Miriam, Daniel en Hylene. 5 mensen op 8 groepen. Vrijdag as een dagje vrij en zondag
met wat lui naar een hotel met zwembad, tenminste dat is de bedoeling. Ik zit nu helemaal onder de rode vlekken, sandflies of what, Het ziet er niet uit. het is ook heel hot stees. Ook snachts steeds
zo'n film van zweet over je heen. Ik stink vaak een uur in de wind, maar daar hebben er hier wel meer last van. Vanmiddag met Jorien als afscheid naar Bombolulu Workshop. Een community voor mensen
met een handicap, die allerlei werk doen, houtsnijwerk, tassen, leerwaar, rolstoelen, De mensen wonen op de compound en sommige kinderen van onze school wonen er ook, omdat hun ouder(s) disabled
zijn. Priscilla, degeen die bij ons op school de lunch bereid woont er ook, haar man heeft op jonge leeftijd polio gehad en werkt er. het heeft een heel vredige uitstraling en het is natuurlijk mooi,
dat de mensen op die manier in en bepaald onderhoud kunnen voorzien. De hulpmiddelen zijn overigens zeer pover, maar dat moet je ook niet met Nederland vergelijken. We hebben een fijne middag gehad
en nu moet ik weer naar huis, want er werd al gekookt. Dat is elke dag een ? hoe laat er gegeten wordt. Maardat hoorter hier bij. Jullie zijn weer even bijgepraat, of wordt iedereen al gek van de
verhalen? Mijn gevoel van contact met mijn thuisland. Toch af en toe wel wat verlangens naar huis, maar ik kan het aardig handelen. Dag, dag, tot het volgende verhaal. Ineke/ Kadzo
Ja, ik heb het natuurlijk wel over Mombasa, maar ik woon in Bamburi een plaatsje ten noorden van Mombasa. Vandaag vieren we de verjaardag van Rose, dochter des huizes, 33 jaar geworden. Gisteren met
Jorien, woont ook bij mama Christine en volunteer op zelfde school als ik, hoewel nog maar een klein weekje, want zij gaat nog een maand naar Blessed Camp, lepra-groep, waarvan de kinderen daar ook
naar 'school' gaan, zeer povere omstandigheden. Ik ben er laatst geweest. De ouderen moeten behandeld worden aan hun voet en hand wonden. Lepra is niet meer besmettelijk, maar voeten zijn ongevoelig
en zo lopen ze makkelijk wonden op, velen hebben geen schoeisel. Gisteren waren we naar Ngomongo Village, een soort openlucht museum, waar allerlei huisjes van diverse tribes te zien zijn met hun
bewoners, groeten in steeds een andere taal en ook bij het afscheid. Wel heel leuk. De medicijnman gaf Jorien en mij een andere naam, zij is nu Dama en ik heet in t vervolg Kadzo, dat brengt geluk en
gezondheid, nou wat willen we nog meer. het was er bloedheet, want gebouwd in een soort krater, waar de Cement Fabriek vroeger koraalsteen heeft uitgegraven tot 70 meter diep. Toen werd het een
stortplaats voor afval van de grote hotels in de omgeveing, tot een kinderarts besloot, dat het anders moest. Er is nu ook een college en dus van meerdere tribes de behuizing en manier van wonen.
Daarna hebben de masaai voor ons / met ons gedanst en dat was ook loolig, een beetje toeristisch, maar we waren maar met z'n 2-en, dus veel publiek was er niet. Met de tuktuk naar huis, daarna en de
jongelui gingen dansen 's avonds, ik ging even niet mee. Andere keer weer. Straks taart eten en als het mee zit nog even naar Nyali-Beach. Zwemmen en frisheid van water en wind. Ik drijf geregeld
mijn kleren uit. Daar moet je niet te veel aan denken, want fris is anders. Vrijdag hadden we examens op school en ik probeer een foutenanalyse te maken. Brrr. Maandag en dinsdag ook weer examen.
Vrijdag een vrije dag. Je kunt ook het blog van Jorien zien, daar staan foto's op van de safari en school. Ik ben een kluns in die dingen, maar dat wisten jullie al. Toch alles goed gemeend. Ik mis
Nederland en zal het ook weer fijn vinden thuis te komen. Lieve groet, ineke
Zo, eindelijk even tijd een stukje safri te beschrijven. Of ik was laat thuis, of er was geen stroom. Ja, het loopt niet altijd zoals je het wel zou willen. Maar de safri was geweldig. Het was een
pest eind rijden, maar met onze Mr. Bongo ook heel veilig. Het eerste kamp was in East, een soort tentenkamp, maar dan wel heel mooi, met een stenenvloer, een apart gemetselde douche en toilet
ruimte. Geweldig mooie bedden met een enorm muskieten gordijn er om heen. Ze maken hier veel meubels van wild hout, dus met grillige vormen, heel zwaar, maar bijzonder. Heel veel groot wild gezien,
olifanten, giraffen, leeuwen, buffels en nog ander klein wild, heel veel zeer bijzondere vogels met vooral bijzondere kleuren. Hel gele halsen, blauwen koppen of vel rood. je kijkt je ogen uit,
Tweede dag ook in East en toen in een lodge, waar je verlegen van wordt als je die luxe ziet. Maar wel heel mooi, een vijver voor de deur met maraboe's en 's avonds tijdens het diner liepen de
olifanten op 2 meter afstand langs het terras. Zeer bijzonder. Toen naar West Tsavo, minder dieren, maar een overweldigende natuur, met vergezichten waar je echt stil van wordt. We overnachten in een
Banda = een soort huisje met tent voorkant, heel apart. Toen we van de gamedrive terug kwamen zat het weliswaar onder de zwarte beesten, midden tussen een vlieg en een tor. Maar de Masai kwam met z'n
speer en z'n magie het huisje zuiveren. In ieder geval, toen we naar bed wilden, was het bijna beestloos. De volgende dag hadden we heerlijk een regenbui. Kop buiten het busje en lekker nat regenen.
Het was daar ook een stuk koeler en dat is ook wel weer prettig. Het was zeer de moeite waard en ik heb er van genoten, wij bedoel ik. Paula, Saiola, Jorien en ik. we hebben ook bveel lol gehad en
Jorien was even heel beroerd, dus ik meduicijnen gegeven tegen de diaree. Saiola werd ook ziek, blaas ontsteking, maar Bongo wist wel aan medicijnen te komen. Zelf was hij ook even beroerd, maar op
mijn aandringen een cola gedronken en het ging goed met hem. Die troep zuivert toch wel heel wat bacterien. Ik drink het om die reden ook geregeld. Niet omdat het lekker is. Vandaag op school weer
examens gehad. Je ziet meteen waar enorme uitval is en waar het mankeert aan inzicht. Ga ik dus mee aan de gang. Werk analyseren en dan lessen geven. het is hier nogal leren zonder inzicht. Maar we
doen ons best. Ik ga stoppen, want moet de was ook nog binnen halen. Dus tot hier mijn verhaal. Er is zoveel te vertellen, maak je borst maar nat voor als ik terug ben. Veel liefs voor de trouwe
lezers. Groet, ineke
Zo weer een werkdag er zitten, gewerkt in grade 3 and 4, dat wil zoveel zeggen als groep 3 en 4, maar met de leeftijden komt dat niet overeen met de hollandse situatie. Ik doe vooral english and
mathematics. Rekenen dus. Swahili gaat mij niet lukken, science ben ik ook niet zo'n ster in. We zijn bezig wat meer orde in het dagritme te brengen, maar dat is best lastig. De school start om 8.00
dan is de 1e breaktime om 11.00 dat is behoorlijk lang, dus Jorien en ik willen dat een beetje veranderen. Dan hebben we lunch om 12.30-13.30, maar beginnen pas weer om 14.00 Vandaag was het bonen
met rijst, morgen staat sumawiki met ugali op het programma, Dat is een soort kool, goene, de sumawiki dan ugali is gemaakt van maismeel en een soort massa. De hoeveelheden die zelfs de
allerkleinsten wegwerken is verbazingwekkend en de andere teachers lachen zich rot om wat ik dan eet, daar kun je toch nooit groot van groeien, maar dat was ik toch al niet meer van plan. Het weekend
was weer gezellig. Gisteren met meneer 'Bongotours' afspraak gemaakt op het strand, Nyali-beach en bij een lekker drankje de safar van komend weekend besproken, we gaan met 4 meiden vrijdag om 7 uur
weg en komen maandag in de late namiddag terug, zien dan Savo-East and West. 1 nacht in een tent, 1 ine een lodge en 1 in een banda, soort tent maar dan anders. Horen jullie later. Heb er erg zin in.
Jorien heeft vandaag op school de ukelele geintroduceerd, nou dat was natuurlijk heerlijk, lekker zingen met de kids. Ik ga zo lekker naar huis even relaxen voor de avondmaaltijd. Sluit dus af met
een groet aan iedereen. Liefs ineke
Zaterdag vandaag, dus een beetje uitslapen, hoewel om 8 uur heb ik het wel gezien, je drijft dan toch je bed alweer uit. het was een drukke spannende week, maar de kinderen breken soms mijn hart.
Toen ik had verteld dat Mirian jarig was, kwamen er vrijdag een aantal op mij af met een opgevouwen papiertje en daar was dan heel mooi opgetekend vooral boemen en auto's met teksten als I love you,
I will never forget you, please stay with us. You are the best teacher. Nou ja, dat laatste neem ik met een korreltje zout, maar ze vinden het heerlijk af en toe te grappen en ik probeer toch met wat
toneelspel de zaak wat aantrekkelijker te maken. Soms kijken ze mij dan aan van wie is hier u gek, maar ze genieten er ook van. Met Riziki gaat het gelukkig beter. Ook nog met haar mama naar de
doctor geweest en dat was ook een prima bijeenkomst. Volgend weekend plannen we met 4 of 5 meiden op safri te gaan. Zondag zien we meneer Bongotours, die het verzorgen zal. Vrijdag wel, maandag
terug. East and West Tsavo, in tent, banda (wat dat ook mag zijn) en lodge. Ik ben heel benieuwd. Maar zo zie je, dat ik ook volop geniet. ben s avonds meestal kapot en doorweekt, maar dat hoort
erbij. Het vervoer blijft eng, maar kan er al beter mee omgaan. Volgende keer meer. Goed weekend allen en liefs, ineke
vandaag de verjaardag van mijn dochter. Ben er helaas niet bij, maar leef wel in die veronderstelling. Aan de kinderen op school vertelt en zij zenden hun felicitaties, net als de teachers. Een paar
heftige dagen meegemaakt. Een kind grade 4 waar ik veel mee werk, werd ineens onwel, dinsdag. Enorme hartritme. Ik schrok me dood, wat gebeurt hier. Naast de school is een medical centre dus ik daar
met haar naar toe en de doctor gezien. Hij heeft haar onderzocht en bloedtest. Volgens hem hyperventilatie. Het was beangstigend. Dan zie je hoe je de kinderen al in je hart hebt. Hij sprak met haar
in swahili en legde mij de thuissituatie later uit in engels. Niet om vrolijk van te worden. Hij wilde haar de volgende dag terug zien en vandaag moest ook mama op draven. Het gaat nu beter met
Riziki, ze heeft medicijnen en ziet er beter uit. Mam was ook blij dat ik er bij was. Enfin, zo gaat dat hier. Net nog even met Jorien een sapje gedronken in de Nakumatt. een groot winkelcentrum op
de weg naar huis. Wel lekker af en toe zoiets. Jorien woont nu ook bij ons, dus deel een kamer met Sheila, dochter des huizes, Paula, duitse volunteer, Jorien en ik zij de gek. De moeder van het
spul. Het is grappig met alleen maar jongelui om te gaan. We hebben ook veel lol en gaan binnekort op safari. 4 dagen met 5 a 6 personen. Volgens mij alleen met meiden. Nou dit was weer even een
verhaal. Bedankt allen die reageerden, Ik stuur hierbij mijn lieve groet aan ieder. Tot het volgende verhaal. Dag, dag, ineke
